Katedra Świętego Michała (z ang. St. Michael's Cathedral) jest jednym z najstarszych kościołów w Toronto. Mieści się w dzielnicy Garden District, przy 200 Church Street. Jest to rzymskokatolicka świątynia, której budowę sfinansowali w głównej mierze emigranci z Irlandii. Kiedy w 1842 rzesza katolików stale rozrastała się, ówczesny biskup Power zadecydował, że temu miastu potrzebna jest nowa świątynia. Znaleziono dla niej miejsce na północnym skraju miasta, co zostało przyjęte krytycznie, w związku z dużą odległością od centrum. Jednak Toronto rozwijało się i rozbudowywało w bardzo szybkim tempie, co sprawiło, że nie znajdował się on już na obrzeżach.

Budowa Katedry rozpoczęła się w 1845 roku. W kwietniu ruszyły pierwsze prace ziemne, a w maju biskup wkopał na miejscu budowy, kamień węgielny ze srebrną kielnią. Wówczas nadano też świątyni nazwę – katedra św. Michała. Obiekt zaprojektował William Thomas, który był architektem również siedmiu innych obiektów sakralnych w Toronto. Prace budowlane trwały przez trzy lata i w 1848 roku oddano świątynię do użytku.

Wystrój i architektura

Obecnie Katedra liczy sobie około 1600 metrów kwadratowych powierzchni. Wnętrze oraz architektura są odbiciem angielskiego neogotyckiego stylu, z gładkimi ścianami i zdobnym sufitem, a także pokaźnymi oknami, w których znajdują się witraże. Przez lata katedra zmieniała się, dodawano nowe wyposażenie i wznoszono kolejne części.

W trakcie budowy zabrakło funduszy na jej ukończenie, ale hojność parafian, szczególnie napływowych Irlandczyków, sprawiła, że katedra nie tylko została dokończona, ale także zyskała wyjątkowe dekoracje wystroju. Jednym z niezwykłych elementów jest zaprojektowany przez Thomasa witraż, znajdujący się nad ołtarzem, wykonany przez cenionego artystę Etienne Thevenot aż we Francji. Podobnie było ze stacjami Drogi Krzyżowej, które również były importowana z Europy. Dodatkowo sklepienie dachu zostało udekorowane malowidłami, na którym francuski artysta Henri Canon S. Philbert przedstawił różańce, tarcze i postaci świętych, ozdobione przepięknymi kwiatami.

Natomiast za czasów arcybiskupa John’a Joseph’a Lynch’a, w katedrze podjęto wiele ważnych prac budowlanych, a mianowicie postawiono wieżę kościoła oraz zakrystię. Postawione zostało także ogrodzeni. Następnie katedra wzbogaciła się o kolejne witraże, które sprawiły, że do środka budynku nie przedostawało się wystarczająco dużo światła dziennego. Aby temu zaradzić, w kościele wybudowano „clerestory”, czyli okna znajdujące się powyżej nawy bocznej, które rozjaśniły wnętrze. W 1891 roku wybudowano także dodatkową kaplicę pod wezwaniem Św. Jana, w której odbywały się codzienne msze w czasie zimowym, kiedy ciężko było ogrzać całą dużą katedrę. W 1937 wybudowano kolejne dodatkowe kaplice w północnej i południowej nawie kościoła.

W latach 70. XX wieku, Sobór Watykański II podjął decyzję o renowacji kościołów katolickich. Z tego względu katedra przeszła gruntowny remont, dzięki czemu przetrwała kolejne lata, jako obiekt sakralny. Do 1984 roku trwały prace remontowe, a ukończono je tuż przed przyjazdem papieża Jana Pawła II, pielgrzymującego wówczas po Kanadzie. Obecnie Katedra jest siedzibą Arcybiskupa Archidiecezji Toronto i niedawno przeszła kolejny duży remont, który pochłonął 128 milionów dolarów.